Lesotho goed verhaal... lekker kort..
Blijf op de hoogte en volg marga
23 September 2014 | Zuid-Afrika, Port Alfred
Weekend 19, 20, 21 september
Deze vakantie is er weinig tijd voor verveling want vandaag zijn de bootraces van start gegaan. Dit zijn roeiwedstrijden welke gepaard gaan met een wel een heel mooi feest. Het festival werd op twee locaties gehouden dus hebben wij de menigte maar een beetje gevolgd en zijn we bij bermudas beland. Beide dagen waren gekkenhuis. Ik heb ook weer veel nieuwe mensen ontmoet die van ver hier naartoe waren gekomen voor dit feest. De tweede dag had ik wat opstart problemen maar ook deze dag weer een mooi feest.
Dinsdag 23 september
Misschien was het jullie nog niet opgevallen maar hier in Port Alfred is over het algemeen niet heel veel te doen en ik begin me dan ook een beetje te vervelen. Gelukkig duurt dit nooit heel lang omdat er altijd wel weer iets bedacht wordt. Zo hadden Kim en ik bedacht om deze vakantie in de auto te stappen richting Lesotho. We waren duidelijk niet de enige want er waren verscheidene studenten die hetzelfde van plan waren. We hadden de auto maandag al opgehaald zodat we dinsdag vroeg konden vertrekken het was namelijk 9 uur rijden. Nadat we van ons ontbijt hadden genoten hebben we afscheid genomen van Gemma, Tineke en Sor want hun tijd in Afrika zat er helaas alweer op.
De reis naar lesotho was fantastisch mooi. Zo nu en dan reden we weer door een dorpje die druk bezet was door allerlei marktkraampjes maar het grootste deel van de reis bestond uit natuurschoon. Het groen van de kust werd langzaam maar zeker vervangen door heuvels gekleurd met bruin en geel gras. Naast het groen waren ook de huizen, zoals wij die van de kust van oost kaap kenden verdwenen. We hadden beiden het idee dat we pas nu echt Afrika te zien kregen. Pas nu zagen we dat inderdaad 80% van haar inwoners zwart is en dan dat dit land voornamelijk bestaat uit townships. Hoe mee land inwaarts hoe duidelijker dit werd. De rit zelf, die 9 uur moest duren, was vermoeiend en vaak een uitdaging. We probeerden elke twee uur te wisselen met rijden omdat je je op deze wegen niet kan veroorloven vermoeid te zijn mede dankzij de vele bochten in de weg, dieren op de weg en door het toch altijd nog eigenaardige rijgedrag van de mede weggebruikers. Na 10 uur rijden kwamen we rond 7 uur eindelijk aan bij onze backpackers lodge. We kregen een heel warm welkom met een borrel en een goed bord eten. Tijdens het eten hebben we ook onze reisgenoten voor de komende twee dagen ontmoet. Een heel leuk stel uit Jeruzalem.
Woensdag 24 september
Vanmorgen vroeg het bed uit om van de zonsopkomst te genieten en het was prachtig. Na zonsopkomst is Kim weer even naar bed gegaan terwijl ik een rondje over de boerderij heb gelopen. Deze lodge functioneert namelijk als boerderij met veelal paarden en schapen. Na het ontbijt zijn we meteen vertrokken naar de grens van Lesotho om daar op het paard te klimmen. Dus met zijn vieren het bakkie in voor een ritje. Na dik een half uur kwamen we aan op locatie waar de paarden al op ons stonden te wachten. Terwijl wij ons klaar maakten had onze gids onze paspoorten verzameld om deze te laten stempelen we stonden namelijk op het punt zuid afrika te verlaten. Nadat we onze paspoorten weer in ontvangst hadden genomen reden we de grens over. Dit betekend niet dat we meteen Lesotho inreden want we hebben de eerst uren door niemandsland gereden. Dit was toch wel een heel bijzondere ervaring. Het gebied was prachtig en ik heb de eerste uren met een grote glimlach op de rug van dit prachtige dier gezeten. De zon deed de geel gekleurde heuvels oplichten waardoor het soms met goud bedekt leek te zijn. Andere heuvels waren juist weer bedekt met een groene of bruine deken. De eerste paar uren reden we vooral door valleien waardoor we ook zo nu en dan een stuk konden draven of galopperen. Een stuk van een gammel oud hek gaf aan dat we Lesotho in reden. Qua landschap veranderde op eerste gezicht weinig maar na in totaal zo`n 2 uur gereden te hebben merkte we dat het hier meer heuvelachtig werd. De ene berg na de andere werd door de paarden beklommen terwijl hun berijders hopen dat de paarden wisten wat ze moesten doen. We volgden namelijk een oud ezelspad die zo nu en dan toch nog wel verraderlijk kon zijn. Op sommige stuken werd ons gevraagd naast het paard te lopen omdat het niet anders kon. Na zo`n 5 uur begon naast mijn bips ook de rest van mijn lichaam het zwaar te krijgen. De gids verteld ons dat we in de buurt zijn en dat het nog maar 1,5 uur rijden is. Dit was ook zo ongeveer de eerste keer dat we weer een teken van leven tegenkwamen. Het was een klein dorpje met zo`n 15 hutjes. De hutjes waren even als de rest in dit land, back to basic en waren gebouwd van riet, modder en stenen. de anderhalf uur duurde gevoelsmatig langer dan de rest van de rit en ik wist niet meer zo goed hoe ik zitten moest. Op een bepaald moment besloot ik te gaan lopen, zo kon ik meteen het paard even ontzien. Eenmaal bij onze lodge aangekomen zijn kim en ik eerst maar eens even op bed gaan liggen. Ik hoorde zo nu en dan een bel van een van de dieren die op de berg rondloopt of het geblaf van een hond verder is het hier stil, heel stil. Voor het eten zijn we nog even naar de winkel gelopen, ook hier geen stroom dus deze verkoopt enkel verpakte producten en een handje vol fruit, groentes en zelfgebakken vetkoek. Dat moest natuurlijk even geprobeerd worden. Vetkoek is in principe hetzelfde als onze oliebol, heerlijk! Het eten zelf liet even op zich wachten want het duurde even om het gasfornuis aan de praat te krijgen. Na het eten kregen we nog een een traditioneel lekkernij van onze twee reisgenoten vanwege het Rosj Hasjana, het joodse nieuwjaar. Met het eten van een appel met honing wensten we elkaar een goed en zoet nieuwjaar toe, net als de appel. Niet lang na het eten besloten we allemaal ons bed op te zoeken, dus ieder een kaars mee want je zag geen hand voor ogen.
Donderdag 25 september
Vandaag weer vroeg het bed uit en dat ging mij weer verbazingwekkend goed af, ik stond dan ook te popelen om weer op het paard te springen ook al wist ik niet helemaal hoe ik erop moest klimmen vandaag. Het eerste uur was echt even doorbijten, zere knieën, rug.. zere alles eigenlijk maar ook deze dag was weer onvergetelijk. Dit ook mede dankzij het weer, 25 graden en geen wolkje aan de lucht. Ook heb ik vandaag mijn eerste brumby, oftewel een wild of verwilderd paard gezien. Na een paar uur hebben we een stop gemaakt bij de waterval, althans de plaats waar een waterval had moeten zijn. Door de droogte deze winter was er enkel een meer te zien die, zo verteld onze gids, heel diep is. Na 4 uur rijden moesten we flink de pas erin houden want de grens sluit om 4 uur dus alle vlakke stukken in galop en al het klimwerk zoveel mogelijk vermeden. Niet dat er veel minder klimwerk was want we moesten toch de bergen over. Ik ben ondertussen geruild van paard en rij nu op beer, een paard die nog in training is en net voor de tweede keer mee is op deze trip. De eerste paar uur is dit paard zonder bereider met ons mee gehobbeld. Het ging allemaal wonderbaarlijk goed en ik was blij eindelijk iets te doen te hebben op het paard. Rond kwart voor vier kwamen we bij de grens aan, mooi op tijd dus. Weer ter paard de grens over gegaan en vervolgens afgezadeld en weer in het bakkie naar de lodge. Eenmaal bij de lodge aangekomen heb ik een heerlijk bad genomen.
Vrijdag 26 september
Vandaag naar de Sani lodge gereden. Dit lag maar een half uur van onze huidige lodge af dus vertrokken we rond kwart voor 8 zodat we daar ruim op tijd zouden zijn. Uiteraard ging dit helemaal als gepland en hebben we twee keer een verkeerde afslag genomen. Ondanks Kim haar inzet (met 80km per uur over onverharde wegen schuren) kwamen we te laat aan maar onze gids had op ons gewacht dus we konden meteen in zijn auto springen voor de tour van vandaag. We hebben met deze jeep de Sani pass gereden, een onverharde autoweg door de bergen. Ook tijdens deze rit weer veel natuurschoon maar ook de hoogste pub van Afrika, daar hebben we natuurlijk even een biertje gedaan een maluti wel te verstaan, en nee ik vind het nog steeds niet te zuipen. Tenslotte hebben we nog een dorpje bezocht en hebben we daar van het zelfgemaakte brood gesnoept en wat van het zelf gebrouwen bier.
Zaterdag 27 september
Vandaag rijden we naar Durban, eindelijk weer de bewoonde wereld in en daar waren we wel aan toe! `s ochtends rond 10 uur gaan rijden en rijden, rijden en rijden maar. Na 5 uur kwamen we aan in Durban, nu enkel de lodge nog vinden. We overnachten in de happy hippo waar Evelien en Paula al op ons wachten. We kwamen rond 3 uur aan en kim en ik waren redelijk brak maar geen tijd om te pitten, eerst even durban verkennen. Dus met de auto even naar een markt gereden en naar het stadion. `s avonds zijn we samen met zijn allen lekker uit eten geweest en naar de stad gegaan, ook onze kamergenoot ging gezellig mee dus 5 ladies op stap in Durban, gezellige boel.
Zondag 28 september
Uiteraard zoals verwacht allemaal brak, maar ook vandaag waren plannen gemaakt. Althans Kim en Evelien hadden plannen gemaakt om naar seaworld te gaan. Paula en ik hadden bedacht vandaag wat cultuur op te zoeken dus zijn we beland in een reggae bar met een kei van een band. Hele fijne muziek, we hebben er dan ook bijna de hele middag gezeten. De rest van de middag hebben we nog een beetje geshopt en we hebben nog een manicure gedaan.
Maandag 29 september
Vandaag weer de auto in want we laten Durban achter ons en gaan op weg naar Coffee bay. Na zo`n 9 uur rijden komen we aan dit pittoreske dorp. Het ligt pal aan de zee en leeft bijna volledig van toerisme. Om deze reden was het ook wat lastig om lekker uit eten te gaan omdat alle restaurantjes rondom ons hostel nog gesloten waren. De reden hiervoor was ook wel duidelijk, het seizoen was nog niet begonnen. Regenachtig, mistig en koud was het er. Wel hebben we heerlijke hollandse kost gegeten bij een naar bij gelegen backpackers hostel. Na het eten nog even naar een djembee optreden geweest waar ook wij ons steentje mochten bij dragen door een plastic flesje gevuld met rijst te bewegen op het ritme van de muziek.
-
13 Oktober 2014 - 21:18
Anita:
Meid wat weer een geweldige weergave van je belevenissen. Wat moet dat in Lesohto te paard een geweldige ervaring zijn geweest. Geniet nog van je tijd in Afrika voor je het weet staan wij bij je op de stoep dikke kus
-
17 Oktober 2014 - 08:59
Rosa:
Wat een prachtige verhalen weer Margie !! Blijf lekker genieten xx -
27 Oktober 2014 - 20:36
Claudia:
Blijf vooral dit soort 'lekker korte' verhalen schrijven. Geweldig om te lezen wat je allemaal meemaakt. Blijf lekker genieten daar. Xx -
04 November 2014 - 14:15
Mattie:
Heee Marga! Wat bijzonder om je zo een beetje te kunnen volgen in wat je daar allemaal meemaakt!
En wat schrijf je mooi en lekker leesbaar.
liefs,
mattie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley