Samen naar Cambodja

Cambodja – 3 maart
Vandaag was weer een reisdag. Vanochtend een tuktuk naar het vliegveld van Yangon gepakt waarvandaan ik naar Bangkok ben gevlogen. Hier me laatste thaise knoeten opgemaakt aan een lunch en doorgevlogen naar Phnom Penh. In Phnom Penh meteen het hostel opgezocht welke een stuk verder van het vliegveld afzat dan verwacht. Het was al schemerig toen ik aankwam en de straat waar mijn hostel aanzat, welke ze bij gebrek aan inspiratie straat 3 hebben genoemd, voelde dodgy. Toch besloot ik nog opzoek te gaan naar een supermarkt voor avondeten en een ontbijtje maar dan zonder tas en gewapend met een zaklamp. Na 2 keer om hetzelfde blok heengelopen te zijn besluit ik mijn zoektocht te staken en een hamburger te halen, hier raak ik ook ingesprek met een lokal welke hier regelmatig komt met zijn kids. Blijkbaar is Nederland niet de enige die kennis heeft van watermanagement, hij vertelde me dat dit hele stuk nog niet zo lang geleden een prachtig meer was bezaaid met waterlelies. Ook is de opbouw van de regering vergelijkbaar met die van Nederland. Wat betekend dat er, in tegenstelling tot Thailand eindelijk weer vrijuit over de overheid gesproken kan worden. Hoewel het qua structuur op Nederland lijkt is het toch totaal niet vergelijkbaar. Zo mag je hier pas samenwonen wanneer je getrouwd bent, en als je wilt trouwen moet de man eerst $5000,- dollar op tafel leggen. Naast het geld moet er wel toestemming gegeven worden en hierin speelt de klasse waaruit iemand komt een hele grote rol. Uiteraard zijn er genoeg mannen die dit enorme bedrag niet kunnen ophoesten en/of geen goedkeuring krijgen. Sommige stellen kiezen er dan voor er samen vandoor te gaan. Dit is niet zonder consequenties er geld nml een gevangenisstraf van 10 jaar wanneer een stel seks heeft voor het huwelijk.

Phnom Penh – 4 en 5 maart
Killing fields
Wat was er allemaal te doen in Phnom Penh? Als je zoekt naar de top 10 to do, kom je al snel uit bij de killing fields. We hebben elkaar we even aangekeken of dit niet iets te heftig zou zijn voor een eerste dag, maar toch gekozen voor deze tour. Via een organisatie een busrit gekocht welke ons eerst naar dé fields zou brengen van Phnom Penh (Blijkbaar zijn er nog vele meer door Cambodja). In de bus stond er direct een korte documentaire aan over de periode van de rode khmer. We kwamen er wel achter dat we veel te weinig wisten over deze periode. Thuis houden we vast aan de meest verschrikkelijke gebeurtenis van ww2, maar hier is in de late jaren 70 niet veel minder verschrikkelijks gebeurd. De ontdekking en realisatie vanuit het westen is pas gekomen in de jaren 90. De rode khmer was een groepering onder leiding van Pol Pot, welke een grote onderdrukking uitoefende op de bevolking. Paranoïde gedachtes over spionnen vanuit de CIA of KGB, waar vele nog nooit over hadden gehoord, zette de khmer bizarre en middeleeuwse martelpraktijken in om bekentenissen los te krijgen. De kampen werden vaak gebruikt als smoes dat men een ander huis zou krijgen om het land te reorganiseren en “beter” in te delen. Hoog opgeleide mensen werden daar werkelijk uitgefilterd en vermoord met het idee dat ze een bedreiging waren voor het regime. Minder hoog opgeleide werden “banen” aangeboden. Eenmaal aangesteld (of opgedrongen), zou hun en familie hetzelfde te wachten staan bij weigering. Toen wij eenmaal aankwamen, de entree kaartjes gekocht waarbij we een digitale media player met headset kregen voor de verhalen en uitleg bij de verschillende bezienswaardigheden. Veel van de gebouwen en hutjes waren inmiddels tijdens de oorlog gesloopt of vergaan, maar door vele borden en tekeningen kon er m.b.v. de uitleg een aardig beeld geschetst worden hoe dit kamp gewerkt en eruit gezien moest hebben. Vlakbij de ingang was een groot herdenkingsgebouw welke met 5 verdiepingen gevuld was met menselijke botten en schedels die waren gevonden en opgegraven. Op de schedels was aangegeven en goed te zien hoe bruut sommige mensen waren vermoord. Daar word je wel even stil van. Verder op het kamp wordt het niet minder bizar. Grote kuilen, welke ooit 5 meter diep waren en als massagraf dienen. Worden nog steeds iedere 2 maanden botten en kledingstukken geruimd welke langzaam naar de oppervlakte komen. Halverwege het kamp staat een grote boom vlak naast een van de massagraven. Verteld wordt dat moeders moesten toekijken hoe hun kinderen aan de voeten werden vastgehouden en doodgeslagen tegen deze boom en vervolgens als oud vuil in de put werden gegooid. De sfeer die je hier nog steeds voelt geeft je gewoon een brok in je keel. Bizar, ongelooflijk, barbaars en gewoon nog maar 40 jaar geleden.
Na de killing fields zijn we met de bus de stad weer ingereden. Een 2e onderdeel van de onderdrukking door de rode khmer kon bezocht worden. Ditmaal was dit gelokaliseerd in een voormalig schoolgebouw midden in de stad tussen alle huizen en winkels in. Deze is destijds omgebouwd tot tijdelijke gevangenis en ondervraging station. De 4 grote gebouwen laten nog duidelijk zien hoe barbaars de mensen hier werden vastgehouden. Nog niet gesproken over de duidelijke resten van de ondervraging en martelpraktijken. Foto’s en weer een media player met headset vertelde ons de verschrikkelijke verhalen wat hier 40 jaar geleden heeft plaatsgevonden. Een indruk welke we alle twee nóóit meer zullen vergeten.
Begin van de middag, nog steeds onder de indruk, vloog de warmte ons aardig aan. Deze tijd van het jaar zou een van de warmste maanden zijn, wat goed te merken was. Een relaxte siësta middag in de schaduw van een boom in het park was het plan. Even was lekkers eten scoren en op naar het park. Er is duidelijk te zien dat Phnom Penh bezig is de restanten van oorlog en onderdrukking op te ruimen. Er wordt geïnvesteerd en organisatie op poten gezet. Het park en de wegen eromheen zien er in style en prachtig uit. Overdag lijkt het soms een vuilnis zooitje te worden en ‘s avonds zie je armoedige mensen door de hopen vuil rommelen. Maar als je goed kijkt zijn ze deze aan het sorteren en worden deze blijkbaar toch opgehaald. Phnom Penh wordt langzaam maar zeker een prachtige toeristenstad. Iets waar wij niet helemaal naar op zoek zijn, dus op zoek naar een soort vvv kantoor voor een bus ticket naar het noorden; Siem Reap. Hier vlakbij ligt het gebied Angkor met het grootste religieuze complex ter wereld. Een vergeten gebied voor bijna 400 jaar en ook pas in de vorige eeuw begonnen met ontdekken. Maar om hier te komen moest wel een busrit van 6 uur afgelegd worden. Prima slaaptijd, dus gekozen voor een ware nacht/slaapbus. In Nederland zou dit waarschijnlijk niet mogen, maar de touringcar was omgebouwd met prima bedden. Voor ons zelfs een tweepersoons bed kunnen bemachtigen.

Siem Reap 6, 7 en 8 maart
Na een toch wel hobbelige rit en een klein beetje te kort slaap, vroeg in de ochtend aangekomen in Siem Reap. Snel naar ons guesthouse de tassen droppen en op zoek naar een scooter verhuur. Uiteindelijk een elektrische scooter gehuurd. Dat was wel even wennen en ondervinden hoe lang je op zo’n accu kunt rond tuffen. Met een volle accu zou dat toch de hele dag wel vol moeten houden wordt verteld. De eerste dag ging prima. Met z’n tweeën op dat kreng, beetje afwisselen met rijden. We voelde ons ontzettend vrij en was heerlijk ontspannen de regio zo te verkennen. Met behulp van Google maps de weg gevonden naar de ticketverkoop voor Angkor. Ook hier was duidelijk te zien dat toerisme niet meer vreemd was. Grote, nieuwe, maar mooi in style gebouwde hotels met alle voorzieningen waren net buiten de stad gebouwd. Daar uiteindelijk de tickets gekocht voor 3 dagen toegang tot Angkor. Zelfs dat is eigenlijk nog te kort, maar leek ons lang zat om een mooie indruk te krijgen. Vervolgens direct doorgereden naar de meest bekende tempel; Angkor Wat. Brandende zon, een sloot aan toeristen, maar bijzonder was het zeker. Deze tempels zijn ruim 800 jaar oud, maar voor zo’n leeftijd nog ontzettend goed gebleven. We wisten kort wel een klein beetje achtergrond informatie over Angkor, maar hebben later op de dag toch nog maar even iets meer opgezocht. Zonder de nodig informatie zijn het gewoon allemaal op elkaar lijkende tempels, maar Angkor is veel meer als dat. Als je het grote plaatje ziet, krijg je door dat veel vergaan is van een ooit bloeiende stad. En dat de tempels er gewoon alleen nog staan. De voorzieningen op watergebied is enorm, de totale oude stad moet gigantische zijn geweest. En alles 900 jaar geleden gemaakt door slaven en olifanten. Bizar!

Battambang 9, 10 en 11 maart
Vanaf Siem Reap zijn we met de boot naar Battambang afgereisd. Wat een ervaring. Al snel besluiten cees en ik onze niet zo comfortabele stoeltjes in de boot te verruilen voor het dak. Hiervandaan konden we in de volle zon genieten van het landschap om ons heen. De 6 uur durende tocht bracht ons langs vele dorpjes waar de lokale bevolking ons vrolijk zwaaiend begroette. Er werd ook druk gevist op het water en dan niet met een hengel maar met enorme fuiken. In het water is een doolhof van gespleten bamboe aangelegd welke de vissen naar de enorme fuiken leidt. De constructie van deze bamboe fuiken is enorm imposant. Vissen voor gevorderden dus. Het is hier dan ook voor veel mensen een inkomsten bron. Wat ik ervan heb begrepen overtreft de opbrengst van het vissen zelfs die van de rijstteelt. Niet lang nadat we even waren afgezakt werden we wakker geschut uit ons middag dutje… de motor van de boot was ermee opgehouden en als snel werd duidelijk waarom. We lagen in een grasveld van waterlelies. De hele rivier is groen gekleurd en hier en daar schiet er een lotusbloem omhoog. Een van de mannen springt in het water om de leliebladeren tussen de schroeven vandaan te plukken en al snel varen we weer verder. Rond 2 uur maken we een stop bij een dorpje. Hier worden ook alle tassen van de boot afgehaald. Niemand weet wat er gaan gebeuren en we proberen erachter te komen wat de bedoeling is. Maar helaas spreken de mannen geen Engels en we hebben dus geen andere keus dan ze gewoon maar te volgen. We gooien onze backpacks op onze rug en lopen achter de mannen aan over de planken die ons over het water naar het vaste land brengen. Hier worden alle tassen verdeeld over twee trucks en de mannen gebaren ons om ook achter in het bakje van de auto te klimmen. Het is een krappe en oncomfortabele bedoening en een lange rit van 2 uur. Eenmaal in de stad met een tuktuk naar ons hostel gebracht waar we meteen een scooter hebben gehuurd. Volgends internet was de bamboetrein de main attraction dus hier zijn we meteen op afgereden. De Bamboetrein bestond uit simpele constructie van een bamboe gevlogten plank op een stalen frame welke los op twee assen was geplaatst en het geheel werd aangedreven door een kleine, loshangende motor. Met een gangetje van 40km per uur werden we over het spoor naar het eindstation 40 min verderop gereden hier namen we eveneens korte pauze om vervolgens dezelfde rit weer terug te gaan. Omdat het een enkel spoor was moesten de passerende wagons vanhet spoor af worden getild zodadelijk wagons elkaar konden passeren. Lekker toeristisch allemaal maar wel erg leuk om mee te maken. Eenmaal terug bij onze scooter zijn we naar de badcave gereden dit was een hele happening want de terrassen met uitzicht op deze cave zaten afgeladen vol, en met goed recht. Here they come, zegt het 10 jarige jongetje naast ons welke al een half jaar lang met zijn ouders aan het reizen was. Het duurde niet lang voordat de eerste uitvliegende vleermuizen gevolgd werden door hun familieleden en er een 30 minuten durende eindeloze zwarte sliert van dansende vleermuizen ontstond. Fenomenaal!!